Osmanlıda tesbih sanatı

 Osmanlılarda Tesbihçiliğin bir sanat haline gelmesi XVII. yüzyıldan itibaren başlar. İstanbul islam dünyasında Tesbihçiliğin merkeziydi. Türk erkeğinin çok sevdiği bir aksesuar olan Tesbihin çok yüksek değer taşıyanları vardı. Kuka tanelerinin üzeri kalem oymalarıyla süslenebilir ve içi ajur tekniğiyle oyulabilir; fildişi, zergerdan, oltu taşından tanelerin üstüne kiymetli taşlar ve madenlerden kakma süsler yapılır veya çekilirken söylenen hamdele, tesbih ve tekbir lafızları kakma veya oyma sanatı ile işlenirdi. Kakmalı Tesbihlerde altın ve gümüş çivilerle değişik motiflerde süslemeler yapılırdı. Bazen bir tesbihin yapımı bir yıl sürebilmektedir. Müzelerde ve Kolleksiyoncuların elinde çok değerli tesbihler bulunmaktadır. Topkapı sarayı müzesinde çoğu XVIII. yüzyıla ait zümrüt, akik, yeşim, mercan, oltu taşı, necef, öd ağacı, kehribar, boynuz gibi hammaddelerden elde edilmiş çok sayıda kiymetli Tesbih vardır. Osmanlı sarayında özellikle bayramlarda hediyeleşmek bir gelenekti ve sadrazamların kadir gecesi padişaha seccade ve tesbih takdim etmesi usuldendi. Ramazan davetlerinde diş kirası olarak elmaslı veya incili altın kamçı takılmış çok değerli tesbihler hediye edilirdi.